SEN NERDEN BİLECEKSİN
Kaç gece sabahladım yüreğimin harında
Sen nerden bileceksin uykular böldüğümü Ruhum can çekişirken idam sehpalarında Sen nerden bileceksin yaşarken öldüğümü Kör olmuşsa gözlerin bakamazsan derinden Kurşun yemiş gibiydim en yaralı yerimden Can verirken bu garip biterken kederinden Sen nerden bileceksin mecnuna döndüğümü Tesellimi verdiniz perişan haldeyken ben Tutunmaya çalışıp kırık dallardayken ben Sokağını kaybetmiş meçhul yollardayken ben Sen nerden bileceksin tutuşup söndüğümü Umutları körleyip bıçak gibi saplarken Gece hayallerimde ne çileler toplarken Kâbus çöken düşlerden irkilip de hoplarken Sen nerden bileceksin umutlar gömdüğümü Bahar görmedi ömrün hayatım hep kış oldu Görmediğim çileler gelip içime doldu Bakma sen öyle mağrur bu garip de bir kuldu Sen nerden bileceksin yüreğim donduğunu Ayhan Kocabay 28.1.2019 |
Etkileyici bir şiir okudum, içimizdeki acılara dair...
Sevgimle...