Ve yürürken gemi denize bakıp Kimini hüzünle yolda bırakıp Kimini alıp da güvertesine Götürür ömrünün günertesine Tüketir takvimi gülümseyerek Ufkuna gözlerin bir kandil yakıp...
Sorulur cevabı ezelde mevcut Binlerce dudakta asılı sükût Mahşerin mirası binip gemiye Kalanı ebedi gömer maziye Duyulur öteden veda sesleri Gömülüp toprağa son kalan umut...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
* şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?