YOSMA
YOSMA
yosma öyle bir yosma ki yoluyor zamanın yanık ruhlu sayfalarını parmakları esrar sarısı ruhu tiner koklar akrebe mi tutunmuş yelkovan yarası mı bilmem belli ki kafayı bulmuş gezinir durur köşe başı sözde kefen koltukta sıktıkça dişini döküvermiş otuz ikisini arsız arsız sırıtışlarla sorgular yaşamın neresinde olduğunu hele dile pelesenk küfürleri yok mu adeta ağzı bozuk pavyon kabadayısı başladı mı dilinin küfesinden çıkarmaya küfürleri hay senin ananı avradını gelmişini geçmişini yedi ceddini rap rap sesleriyle dökülür dudak arasından yirmi dokuz harf hadsizliğe meylik ve özensiz çığlık çığlığa haykırır bir meczup sus be yosma sus diline pelesenk orantısız küfürlerle ırzına geçme beynimin sen sevilmeye layık biri değilsin bir eskiz gibi buruşturup atmışlar seni köşe başı karanlıklara dinle beni yaşamı kavramak istiyorsan ille de ısrarla olmalısın ben gibi Efkan ÖTGÜN |