UMUT HEP VAR...
Tadı kalmadı diyorlar!
Sofrada ekmeğin, Yemekte tuzun, Ağızda küfrün... Ne yani; Tökezleyip düşse önümde bir çocuk, Tutsam kolundan, Yağmur dolusu gözlerine, Sersem tüm içtenliğimi, Sisler içinde, karşılıklı gülsek... Ben Nazım’ın dizelerinde kaldım... ’’Çıkar boynundan, at o ipi çocuk. Salıncaklar mı yok sana’’ Salıncak varsa hala; Umut da var. Umut hep var... |
Kalemin susmasın usta
___________________________________Selamlar