Benliğimde Zaman
Bir trenin penceresinde
Uzaklaştığım şehirler Adı unutulmuş türkülerde Yalnızlaşır her akşam Oysa insan Kendine veda eder önce Ilık ışıkların düştüğü denizlerde Genzini yakan zaman Kıyılara terk eder seni bir vakit Örnek giyindiğin kalabalıklarda Çırılçıplak yalnızlığındı Korkularını eğirdiğin geceler Sıkıca dokuduğun yalanlardı Üstüne örttüğün doğrular Gecikmiş her şeyin pişmanlığıdır Sürüklenmiş manzaraları güzel sanmak Sulamadığın çiçeklerin yasını tutmaktır Sevgiye karşı durmak |