..nabızsusamsız simitlerle gagası kırık kuşları besliyordu tâkatsizliğim deniz dolaştı ayağıma sonra dalgasında gölgesine taş bağlanmış dünler vardı gökyüzü daha bi-r ağır yıldızlar daha bi-r yaşlıydı sanki rüzgar üflemeli çalgılara öykünürken kalp ağrısı şiirlere daldı gözlerim yalnız köşe başları değildi yarası kanayan her sokağın bir imzası vardı kendince her adımın bir hikayesi böylece efkârı yalnız dolaşan yorgunluklar birikti kalpte baharlar hep bahardı oysa kış hep soğuktu akçalanmış lapasıyla bazen anısız pencerelerden sarkardı heves ve bazen de sebepsiz nazlanırdı hayatına ağır aksak devam eden nefes ...sonra şehrin yüzü iki oktavlık çığlığın nabzına düştü içine kapanan kabukların gözü değdi sabır taşına çatladıkça çatladı eskimiş bir ıslık gibi sus oldu ömürler uzun uzun bakarken kusurlarına kuzeyinkızı/ömürbitiyor |
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
Hoşça kalın...