Aynaya Yansıyan vakitBir gün dökülür yapraklar Gençliğin kaybolur. Düşersin peşine, Ama boştur yollar ne yazık ki boştur sokaklar. Sabah uyandığında Bedenin düşman olacak sana Belin, bacakların, Ağrıların artık yaren olacak sana. Allahım ben böyle değildim diyeceksin iç çekeceksin. Ah aynalar aynalar.. Aynayla dertleşip o, korkunç canavarlar Bana ne yaptılar diyeceksin. Ben daha yirmimdeydim güzeldim falan belkide. Ertelediğin yılları ben neyledimlerle anacak Gözlerin ucu zamandan korkacak, Nefes alışlarımız ayarlıyken kazanca, Bu kadar koşmaya bu kadar telaşa altmışında, ’Ne lüzum vardı diyeceksin Yetişemediğin bir zamanda Bu kadar fedakarlığı kime eyledin o akarken yaşayamadığın yıllarını diye tükeneceksin. Atlanmış sayfalar, yazılmamış anılar yaşanılamamış fırsatlar üstüne gelecek. Oturamadığım bir arkadaş sofrasını yalnızlığında arayıp boşlukla kucaklasacaksın. Ah.. desen boş Kıymet bilimeyen yılların yerine Ne versen boş. Gelmiyor hiçbirşey yerine Aldığın şu zar zor nefes bile, değer bilinmezliğin acısını duyacaksın yüreğinde kalbine sancı dolacak ve göçeceksin sende.. Fatih EFE |