BEKLEYECEĞİM
geleceksin belki
bakınıp duruyorum sahile attım kendimi iskeleye ip atıyor bir gemi kulak veriyorum seslere arıyorum seni o kahve gözlerini dert etmiyorum acımasız rüzgarı şikayetimi dinliyor deniz görüyorum suskun şehri martıların çığlığını caddeleri bir yığın kalabalık koparılmış mutluluklar yumağı insanlar kahırlı yüzleriyle beni de sürüklüyorlar hançerliyor içimi zaman birbirimizde erimeye izin vermiyor hayat bekleyeceğim belki gelirsin diye ölmeyeceğim derin hikayesi ile her gelişimi tazeler bu iskele … Mustafa KAYA 01.01.2019 |