Sonbahar Damlaları/12Senden Kalan Mirastır Güler miyim bir daha, tükenince umutlar Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Damla damla akacak,gözlerimden bulutlar Nasıl uzak olsun ki, iki gönül arası Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Nabzım bile atmıyor, bahanem de kalmadı Dolmayınca şu vadem, canımı Hâk almadı Dertten derde salan yâr, bilmem niye gelmedi İslediğim visal yâr, gelir mutlak sırası Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Söyle nasıl güleyim, yok ettin düşlerimi Yüreğime akarken, gördün mü yaşlarımı Hiç bitmezdi yazlarım, süpürsen kışlarımı Doğada her renk mevcut, al, yeşili karası Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Yılların özlemleri, birikti sol yanımda Hasretinin ateşi, dolaşıyor kanımda Yüreğimde kutsalsın, sen varsın yâr canımda Bölmüştüm yüreğimi, sende kaldı yarısı Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Düşündün mü Aslı’yı, nasıl geçti yılları Savrulurken rüzgarda, ters esiyor yelleri Sonbaharın mevsimi, solduruyor gülleri Hüzün sarınca kalbi, bal yapmıyor arısı Senden kalan mirastır, kabuğuyla yarası Aslı Gül |
Yanımda olsan bile hasretinle yaşarken
İstikbale göz kırpıp hep peşinden koşarken
İncittin sol yanımı , aha dokun şurası
Senden kalan son miras, kabuğuyla yarası
Yüreklere dokundunuz.
Yüreğinize sağlık...