Elinde beyaz tebeşir,
Geldi durdu kara tahtanın önünde.
Gözlerinden yalımlar saçıyordu.
Savaş meydanlarının has başbuğu
Cehalete savaş açıyordu.

Elinde beyaz tebeşir,
Geldi durdu karanlığın önünde.
Kılıcını kınından henüz sıyırmış,
Düşmanı henüz tepelemiş gibi duruyordu.

Elinde beyaz tebeşir,
Geldi durdu uçurumun eşiğine.
Ölü toprağı serpilmişti sanki üzerimize.
O yazdı, biz okuduk.
Her harf bir şahlanış,
Her bakış bir can oldu yüreğimizde.

Elinde beyaz tebeşir,
Geldi durdu dağ gibi.
Kader dediğimiz o yokluğun önünde,
“Var olun!”dedi bize.
“Ebediyen var ve varsıl olun!”

Elinde beyaz tebeşir,
Geldi durdu bedenimizi saran bukağılar önünde.
“Küllerinizden doğacaksınız!”dedi.
“Ey Türk evladı!
Sen şanı yüce ecdadın
Bıraktığı yerden devralacaksın emaneti.”

Ve biz ellerimizde beyaz tebeşir
Üzerimize düşen al bayrağın gölgesinde,
Her Otuz Ağustos’ta
Yirmi Dokuz Ekim’de
Yirmi Üç Nisan
Ve daha nice zaferlerin ertesinde,
Küllerimizden doğan birer Zümrüdüanka olduk sayenizde.