demkuzguni bir nefes sızan bronşlara çatal dişli yumrusuyla siz avuçlarınızı saklamayın çocuklar gölgelendiğiniz eğri bedenler değil harlı semaverlere ince beller çatlatan dem onlar gittiler tutunarak sığırcıkların kanatlarına bahçeleri çitsiz uzak kırlara küçüldü hücresine zaman kepeneğine sarınarak demir tepelerdeki ses ormanlarını darağaçlara devşiren ülkelerin vicdanlarından güneşine büyüyerek infaz kapıda pişmiş toprağın saksısı mahzenine gömütlenen sarhoşlukların koparak aydınına koruklarından soyutun somuta kesiştiği ırmak yolcularını alıyor zamanın boğumundan göğüsleri yelken kanatlanan beyaz ellerinizden . |
Mahsen ve şarap
Karanlıktan aydınlığa çıkan.