öldüğümün nazlı gülü
rakset durma
boş verdim nasılsa



dikenden irkilmelerden
akıyorken benler kör düğüm iliklere
güneşe doygun bir karasallığın
mezura boylarından
ıslat sahra terzinin kumul kepenklerini



intihar çiçeğim
her bir papatyanın sarı göğsüne
salınıyor yaşamın urganları
boyunlarsa kızıl ağaç dallarında
yeşile devrik günce
o kırın kenevir kokuları
ve alıcı kuşlar dönüyor başıma
sarhoşum ben
uzak saklılar dolduruyor düş kadehi
anlasana



çöz kemikten düğmelerini gecenin
çöz de yırtılsın çelik yıldızın teni
nötr bir aymazlığın ahşap paratonerinde
esmer bir ülkeyi ve denizi
içeceğim dudaklarının çatlaklarından
umudun özgür damarlarına sızıyorken
kara tırpanların teri



ölüme boyasalar da kan vurgunu idoller
sonsuz bir evreni
masumiyetin beyaz sığırcıklarına fısıldadım
kalemi kırılmış kürsülerden ismini



danset kahve gözlüm
dağılıyorken can suyuna asi hücreler
çözülsün toprağın nemli hafızasında
zamanın zembereği