öncesinden sonraya

yüreklerin takaları heyamola
durgun turkuazların hırçın mavileri geçiyor
dokuz boğum yangın yeri gözlerin
aşkın tahterevallisinde yerel irtifa



hıdırellezin çocukları
mayıs rüzgarları koşturuyor saçlarına
isterdik şapkamızdan canlar dökebilmeyi
üşüyor o kentin bilyeleri
ruhların da bileklerine kelepçe vurulabiyormuş
közden düşler dileniyor demir kapıda



nebisini halkalayan sahabe
güller yağıyor ora boyutun yollarına
bir ılık tenli sarmaşık ki
tırmanıyor göğüs kafesinden
taş mantığın yüksek rakım surlarına



kirpiklerin deli fırtına
rengarenk bir çıtalının
ince misinasından kopsa isterse hayat
martıların çığlığında vursa bizi toprak avcılar
kurşunları sudan zamanlar varmış
mis kokular düşüyorken
iğde çiçeklerin sarı dudaklarına
o uçsuz savrumun kollarında



akdenizlere göçtü nedense kelebekler
kız kalelerin barut bulaşığı mazgalları papatya
turunç fidanlar dikebilseler di bilgeler keşişli dağlara
güneşin gözlerinden ışık sağardı belki
puslu metropoller emziren marmara



" annelerimiz
yüzleriniz ak / başınız gül oyalı mağrama
öyle acıktık ki ay çiçekli uzaklıkların kuytularına
sıcacık maşınganın yanına kıvrılıp uyuyorken uslu kediler gibi
pişirir misiniz bize dızmana "



/ yüz yıllar sonra uyandığımızda
tutunup gideceğiz ılık şarkıların narin kanatlarında bizi bulmaya /


.