mavi kelebekler ölür,
kelebekçe örülmüş bir duvar kalır geriye
uçmaya ne gerek var gece-gündüz
açlığa mahkum totaliter bir rejimden
bir çıkış yolu bulunur elbet
dördüncü vites son etap
delilik bedava!
damarlarımızda ki kan akar durur





iç düşman peşinde ,iç hesaplaşmalar neticesinde
baktığımızda üzeri buzlarla kaplı bir göl gibi
ölümü gönderir soğuk
fışkırır ,tazyikli bir hiddet arzusu
yeni bir uyanışı eyleme dönüştüren





çarpışır bilardo topları
umutlar, korkular, öfkeler, sevinçler
yetmez! dahası gerek
üzüntü, sevinç, aşk, nefretler
ilk vuruş hızını bildiğimiz takdirde
içimizdeki köleyi ancak kurtarabiliriz





öteki oyuncuları takip etmek gerek kazanmak için
her an her şey mümkün
günlük kazanç ve kayıpların kıskacında
aynı hızda hareket ederken
birbirimize çarpmaya mahkumuz




duygularımızda ki değişiklikler
suya düşen mürekkep damlalarına benzer
her damla yeni bir renkte,
öngörülemez şekiller oluşturur
mavi kelebeğin kanatlarında
oysa vehimli zekalılar ,
vatan düşmanı ilan ediyorlar ben denizi




mavi kelebeği yeniden görebilmek için
hayatın her anı yeni bir başlangıçtır
tıpkı her güzellik gibi
zaman denen zeminde kanat açıp
yanıldığımızı idrak etmek hiç de kolay değil
çünkü yerçekiminin ne olduğunu bilmiyoruz



redfer