Zaman israfı olacak kısacık yorumla anlatmaya çalışmak, " Dicle ile - Fırat'ın" zaman içinde akıp giden serüvenini. Çünkü şair ustalığı sekiz kitap kapsamlı yorumuyla anlamlandırmış bu şiirini de.
Tat alarak beğeniyle okudum çok anlamlı bu şiirinizi de usta şair. Tebrik ve taktirlerimle kutlayıp selamladım sizi. Kemal Polat

kempol tarafından 11/5/2017 1:58:58 PM zamanında düzenlenmiştir.

Sevgili dost güzel insan iki nehrin hikayesi hemde tarihsel hikayesi. Bir yudumluk şu gibiydi. Doğru tertemiz ve de saf. Bölgeyi süsleyen iki kurdela.
Çok beğendim. Çok güzel harika bir şiir olmuş. Güne seçilmesini diler ve isterim. Ben tercih yapıyorum.
Yürekten tebrik ediyor kutluyorum sizi dost.
Yüreğine gönlüne sağlık.

Selamlar sevgiler.

Sevgili Kardeşim, edebiyatdefteri.com'un saygın kalemi sayın: ♚ Redfer ♚

Şiirinizi okuyunca işte Günümün şiiridir dedim!
Dilerim GÜNÜN ŞİİRİ SEÇİCİ KURULU'nun gözünden kaçmaz ve güne gelir.

Acı ile yoğrulmuş, medeniyetin beşiği, Mezopotamya coğrafyası asırlardır doğru dürüst bir huzura kavuşmadı. Hep savaş, göç ve acılar ile anıldı. İnşallah bir daha bozulmamak üzere huzura kavuşur diye dua ediyoruz.

Bir lokmaya bin şükreden inançlı insanların arasına nifak tohumları ekip, kadim halkları bir birine düşman edenler utansın. Değil midir ki su kaynakları ve petrol yatakları var, yabancı ülkelerin bu topraklar üzerindeki emelleri hiç bitmedi.

Şiiri okuyunca on yıl kadar önce kaleme aldığım Eylül Güneşi şiiri aklıma geldi. O gün ne yazdıysam baktım ki bugünde değişen bir şey olmamış. o şiirden bir bölüm alıyorum buraya:
...
Elbet her ülke gibi, Irak da bir anneydi,
Melek yüzünü her gün gözyaşıyla yıkadı!
Takvim sayfalarından düşen bu zaman neydi?
Usulsüz mahkemede, ehliyetsiz bir kadı!
’ Adalet! ’ diyen sesin kesilmekti hissesi,
Dedenin ağıdında Irak’ın kendi sesi:

V.
Geçmişim fidye ister gelecek her seneden,
Her yılım öncekinden beter değilse neden?

Islak kirpiklerimin billûrunda saklıdır,
Gözlerimden süzülür Dicle ve deli Fırat.
Mutluluğun perisi ülkemde yasaklıdır!
Köprülerim tutulmuş her biri sanki sırat.
Yıkılan mabetlerde kıblemin yönü harap,
Alev gibi dökülür elime Şattülarap!

Reva görülen zulüm sizce neyin gereği,
Beş bin yıllık tarihin sil kalemden inkârı?
Zulüm olmuş halkına hükümdarın ereği!
Kendi yurdunda esir mazlumlar kimin kârı?
Hışımlı bulut gibi başa gelen şer belâ,
Kerkük semalarında, ağıt yakar Kerbela!

Ayakları zincirli, elleri kelepçede.
Kaç zalimin elinde çaresiz kaldın halkım?
Sarin gazlı bombalar patlarken Halepçe’de!
Panzehir salkımından esirgenen bir talkım.
Nifakın sinsi eli dolaşır usul usul,
’ Sıra bende mi? ’ diye tedirgin kalır Musul.

Kanatlanan her umut vurulur gökyüzünde,
Hardal gazı kokuyor etraf toz-duman, yanık.
Melek düşünde melek boğuluyor hüzünde.
Hem suçludur hem güçlü mağdur rolünde sanık.
Mizan isyanda bugün şer konmuş kefe ağır,
Diller suskun, gözler kör, kulaklar duymaz sağır!
Selahaddin Eyyubi! ... Sen bana O’nu çağır!

VI.
Bin iki yüz yedide Horasan’dan Hayfa’ya,
Bir Güneş doğmuş derler, nur iniyor sayfaya!

Babası Bahâeddin, Ulemanın Sultanı.
Anne: Belh Emiri’nin kızı Mümine Hatun.
Otuz Eylül gününün, bambaşka olur tanı,
Kenarları nur ile sırmalanan bulutun,
Müjdesini dünyanın sisli ufkuna asan,
Hoşgörü Güneşi’nin doğduğu yer: Horasan.

Geçtiği kutlu yerler: İlk durağı Nişabur.
Kutsal topraklar için Bağdat’a yol alırken,
Saygıyla geçit verir Fırat koynunda Habur!
Hacı olur Kâ’be’de nur içinde kalırken,
Mekke’den, Şam’a derken; Erzincan, Konya yolu,
Mevlana’ya açılır, son durak Anadolu!

Ey, ’ Hamdım, piştim, yandım.’ diyen! Kalplerde yerin,
Ne Şems-i Tebrizî’nin simasında gördüğün,
Mutlak kemâlin nuru kaybolur ne eserin.
Şeb-i Arûs bir nevi gelin gecesi, düğün!
Son vedanın hüznünde şeyh Sadreddin Konevî,
Mirasındır Divan-ı Kebir ile Mesnevi...

Mevlana! Hiçbir şeyi inkâr etmeyen biri,
Zulmette kalanlara rehber, rahmani seda!
Sevgiden söz etmeyi öğreten bir aşk piri.
Akıl, ruh ve sevginin üçgenindeki feda.
Hakk’a gönlünü verip benliğini kaldıran,
Gönüllere sevgiyi, hoşgörüyü aldıran!
........
Şair, yeter yanmasın daha fazla şu bağır!
Tomurcuğu açmadan gül solar gülşenimde.
Eylülün son güneşi Mevlana’yı tez çağır!
Yıllar var ki esirim ben kendi bedenimde.
O’nu çağır! Göğsüme övüncün armasını,
Vicdanlara hoşgörü barış haykırmasını,
İpek gönül tülünün ibrişim sırmasını! ...

...

Ne yazık ki, ne Sultan Selahaddin'in adaletinden, ne de Mevlana'nın hoşgörüsünden bir eser var...

Okunması, okutturulması ve ders alınması gereken bir şiirdi.

Beğenerek ve duygulu kaleminize saygı duyarak okuduğum bu güzel şiirinizi tam puanım ve beğeni ile favorilerim arasına ekliyorum.
Kardeşimin şiir ve gönül sayfasına, tebrik ve başarı dileklerimi bırakıyorum.

Her şeyin sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimle sevgi ve saygılarımı sunuyorum efendim, lütfen kabul buyurunuz...

Dr. İrfan Yılmaz. Turgutreis ✰Bodrum.