Unutur mu İnsan
Ufak tefek
kıyısından köşesinden herkes birilerinin ismini aklına birilerininkini de suya yazar... İlk öğretmenin kim senin dendi mi unutur mu insan kendine ilk A ve B dedirteni... İlk gönlüne gireni ve yıldırım hızıyla çıkıp da gideni niye unutsun insan o ruh ve bedeni... İlk askere gittiğinde karavanadan ne yediğini takım komutanının kendisine ilk hangi emri verdiğini... Unutur mu insan can dostlarının arkadaşlarının adını ve kendini çok seven ama bir tülü kavuşamadığı kadını... Gökyüzünü denizi unutur mu insan hele de vatanını ve toprak altında binlerce milyonlarca şehit yatanı... Unutulmaz memlekete hizmet edenler toprağı kan ile karanlar uçarak mermiye kafa atanlar Yahya Çavuşlar Seyit Onbaşılar ve Allah’ına kavuşan isimsizler ateşlerde eriyen cisimsizler... Unutulur mu Gazi Mustafa Kemaller ve daha nice kahraman bu yurdu bize hediye edenler... AHMET ZEYTİNCİ |
Unutur mu İnsan şiirinizi okuyunca, dudaklarımdan ilk dökülen
cümle, Ah Ahmet Bey Ah oldu!
Kabuk bağlamış yaralarımın kabuğu soyuldu. Kadim bir milletin
yok sayıldığı, Cumhuriyeti kuran Kahramanın unutturulmak istendiği
şu günlerde, Unutulur mu şiiriniz, kanatmazmı kabuk bağlamış yarayı?
Daha yazacak çok şey var! Çok başarılı bir eser, okumalı devşirmeler.
Yürekten tebrik ederim.
Selam ve saygılar.