Ellerim yok, ayaklarım yok, Güneşin doğduğu yerde batmaz gülüşenler Babil’in asma bahçelerinde unutur insan Unutur dalgaların kıyıyı öptüğü yeri Biz ise; Sahra Çölü’nün kumları gibiyiz
Fesleğen kokulu bahçede demli çayın buharı Yağmur damlacıklarında ıslanan saçlar Sokakların kalbi dans eden gözleri bilmez mi? Yanaklarında kalem kırmızı bozkır yeşertir Bütün çocuklarda hep bir ağızdan içten haykırış Bir yanım gök rengi deniz, tırnaklarım açılan gül bahçeleri
Sesine saklanmış makber-in ilk ışığı Bir yıldızın sıcak nefesi kulağında Döküldü duası Sahra’nın çölünde İzlerine ılık rüzgârlar eşlik edecek Ellerim yok, ayaklarım yok, Dokunduk ve kutuplar eridi sevdiğim…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kum Yanığı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kum Yanığı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Değerli kalemi canı gönülden kutlarım sayfanızda her zaman ki gibi güzel anlamlı ve duygu dolu eserinizi beğeniyle okudum her zaman sayfanızda böyle güzel eserler görme dileğiyle kalemin daim ilhamın bol olsun sevgi ve selamlarımla kalın sağlıcakla
Aynı günde şiirlerde buluşmak da güzel Kıymetli bacım. Ülkeler arası trafikten kaçıp geldim yanına bağdaş sermeye, soluklanmaya... Ellerin senin yüreğinle Yıldız toplayan ellerin; dokunduğu her şeyi güzele, özele, çiçeğe çevirirken resim bile özdeşleşmiş nahif düşüncenle.. Hem şiir nefis, hem fonla uyumunuz harikaydı. Yüreğimdesin, bendesin, dualarımdasın, seviliyorsun....❤️