benim ipliğim bitti
parmaklarım tütün kokar bu yalnız saatlerde
uzaklarda yanan titrek ışıklar bencileyin kederli gözyaşlarım ruhunu yitiriyor yenik düşüyorum birdenbire her şeyin olmak isterken belki de hiç bir şeyindim ey yabancı çocuksu düşlerimi en büyük silahınla vurdun gittin umuda yolculuk muydu direnmiş yıllardan arda kalan her gece uykusuzluğuma sebep yastığını ikiye bölmek gibi neydi böyle benden alacak kadar seni sıfırlayan, heyhat! vicdan merhamet babalığını ruhundan söküp nefret tohumu eken kimdi yılan gibi süzülüp terk inine sığındın bil ki senden önce de oyuncular vardı bu sahnede birkaç kürek toprakla yitenleri de gördük kaçtı yine topuzun ucu unuttum sakin olduğumu bu saatte kalem kıran yargısız mahkûmiyet hangi adalet kuralıdır ki benim ipliğim bitti dik bakalım söküklerini benden sonraki hayatında |
Şiirde Hisli duyguların canlı kalışı haz verici...
Tebrik ederim…
Şiir sev, şiir yaz, şiir oku...
...................................... Saygı ve selamla.