Bazen düşünüyorum, yaşananlar rüya mı?
Beni önüne katar, o rüya gibi sefa,
Silmek mümkün değil ki, kuruyan aşk boyamı,
Hep hayalimde tüter, ne kalp kalır ne kafa.

Ay ile yıldızların, simlerini topladın,
Saçından tırnağına, süsleyerek kapladın,
Bana ok hançer değil, sen kendini sapladın,
Aşkın kalbimi yutar, ne kalp kalır ne kafa.

Giydiğinde çiçekli, simli ipek fistanı,
Canlandırırdın sanki karşımda gülistanı,
Gönlümün eski değil, eskimeyen destanı,
Hülyan gönlüme yatar, ne kalp kalır ne kafa.

Aynı renkten kuşağı, o beline takışın,
Kuşağını bağlarken, gülümseyip bakışın,
O güzel gözlerinin, oklarıyla çakışın,
Çakar şimşeği tutar, ne kalp kalır ne kafa.

Oturanda yanıma, dökülürdü eteğin,
Konardı çiçeğine, şımarık aşk peteğin,
Dişleyip acıtanda, şakacıktan köteğin,
Beni nazınla satar, ne kalp kalır ne kafa.

Her yalnız kaldığımda, nerde yanıma koşan?
Sensiz dünyamı ettin, senle perma perişan,
Dilerim ettiğini, aynı şekilde kuşan,
Sevdan azapla çatar, ne kalp kalır ne kafa.

Her gün faceboktaki, resmine baktığımda,
Mazinin enkazını, üstüme yıktığımda,
O aşkın körüğüyle, çekip de yaktığımda,
Halim beterden beter, ne kalp kalır ne kafa.