ADEM
Işığa uzanan bir el,
İndi ense köküne ansızın Kör düğüm oldu kader Bir his çölüne düştü, adem Bir göz yaşı bir düş uğruna Aktı gönlüne gözlerinin akı Kustu karanlığa sırrını Evvel zamanda öldü ,adem Ne bilmek yetiyor şimdi Ne de bilmediğini yaşamak Tenine biçilen kader kaftanı Kaçınılmaz olana koşmak |