Sürgünlükten esir olalı,
Geçti değil mi sevdam senden geçeli?
Bir ağıt yakmışım dilimde ezbere,
Bitirdik değil mi biz bizi sebepsizce?

Bitmez dediğimiz günler geçti,
Bir mum ışığı sanmamıştık güneşi, ay’ı, yıldızları
Şimdi her ne kadar parlak görünseler de
Bize göre O’ umutlar sönmedi değil mi?

Birden olduk yok olan bir gece güneşin gölgesinde!
Oysa her ne varsa gizlememiş miydik?
Hani karanlıkta gölgelerimizi adımlarımızdan başkası takip edemeyecekti!
Kaçmamış mıydık?
Biz kendimizden gitmemiş miydik?
Biz bizi tamamlamak için!
Birbirimizden kopmamış mıydık?

Yüreğimle yaktığım ateşi,
Söndürmeye kimin gücü yeterdi!
Yokluğun çaldığı vakit kapımı,
Hangi ara bulsam kendimi;
Rüzgârın şiddeti kulaklarımda inler!
Kulaklarımda bir şarkı beni delirtmeye yeter!
Şimdi soruyorum sana,
Biz kendi bestemizi yıllandırıp sabahlara kadar içmemiş miydik?

Görüyorum ki zaman da kalmadı artık,
Yokluğun diyebileceğim anıda durdurdum,
Soluğumun kesildiği anda ise bir yudum nefes bile alamadım,
Öyle hasreti ki halen sana..
Sabrım da benden bıktı artık!!

Söylesene sen bensiz kendini bulabildin mi?

Bitti değil mi?
Bunca yaşanmışlıklar
Ve şimdi,
Onca geride kalanların arasına katılmak nasıl bir duygu?

Bitti değil mi?
Bizde bittik söndü yüreklerimiz..
Hani en mutsuz çift biz olacaktık!!
Vallahi bak!
Doğruyu söylememiş miydik?

Nasılda açmışız ayrılıklara
Ve nasılda nankör,
Vurdumduymaz!!
Koynumuzda uyutmuşuz hasretleri gebe misali,
Dizimizde sallamış dünden,
Yarın kurduğumuz ve,
Sayıp sarmalayamadığımız onca hayalleri..
Sisli bir yağmura benzetmişiz kendimizi..

Yine yağsa!!
Yine damlasa!
O yağmur altında,
Biz içimizin kandığını bile bile ıslanmamış mıydık?

Hasret dediğim günler birer sarı sayfadan ibaretmiş,
Seni sevdiğim günler ise bir yelkovanın akrebi kovalaması gibi...

İçin için yandığım günleri hayal ediyorum da...

Denize bir kibrit çakıp alev alıp harlamasını beklemekmiş oysa...

Şimdi sevgili artık bitti değil mi?
Sonsuza giden yoldayız…
Hangimiz önceden o yolu yarıladı kim bilir?
Ve hangimiz önceden vicdanını yıkadı o kör kuyuda...

Biliyorum ki dönmeyecek bana ait geçmiş,
Şimdilerde saklansada benim bütün emeklerim ve de hayallerim;
Kilitlerini kıracağım günü yaşıyorum..
Her günümde bir önceki günü aratmadan..

Elbet bir gün ters dönecek anahtarım sonunda kendimi de kilitleyeceğim..

Bu kapalı kutu ardında daha fazla sır olarak kalamam..
Daha fazla sır olarak kalamam…

Birşairmungan
Kuşadası 2010