0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
211
Okunma
Bu gece…
Birkaç saat değil,
Bir ömürlük karanlıkla baş başa kaldım.
Ne sokak lambası teselli etti,
Ne de ayın uysal parıltısı.
Yastığımda senin yerine
Boşluk kıvrıldı bu kez.
Bir zamanlar adını fısıldayan dudaklarım
Şimdi sessizliğe mühürlü.
Kalbim…
Bir yangının külleriyle dolu.
Üfle desen,
Tek bir nefese bile paramparça olur.
Gökyüzü bile sırtını dönmüşken,
Sen hâlâ içimde gülüyor musun?
Geceler seni unuturken,
Ben seni hatırlamaktan bıktım mı sanıyorsun?
Bir cevabın varsa gönder rüzgarla.
Ama sessiz ol...
Gönlüm çoktan uykusuzluğa alıştı.
Ve suskunluğun
En gür sesini duymaya...
5.0
100% (2)
