,
Neden hep boş bir bardağa yüksünmeden boyun eğer ki sürahi_?
Peki, neden hep anlam katmaya çalışan ve çabalayan sürahi boyun eğiyor, her seferinde aynı boş bardağa_? Bu sefer fedekarlıklar için mi yoksa?

Vazgeçemeyeceğim sandığım her şeyden vazgeçiyorum,
Yaşam boyu neler yaşadıysam bir çizik atıyorum inadına.
Şimdi gitmek istemese bile başka zamana hayallerim,
Hırçın aşkın dalgalarına içimdeki seni atıyorum inadına.

Seni, sadece sen olduğun için yaşamak varken duygularımda,
Yalnızlığın bana bir mirası olan sayfaları çeviriyorum inadına.
Seni bana getirecek olan tüm hayaller şimdi derin bir uykuda,
Yüreğimin hasretinde tutuşan hayallerini yakıyorum inadına.

Sana benden birçok anı bırakıp asıyorum darağacına kalbimi,
Bir daha açmasınlar diye küflenmiş kilitler vuruyorum inadına.
Acımıyorum kendime söndürüyorum dişimle yaktığım bu ateşi,
Gecelerde kaybolup kalbimdeki izleri siliyorum inadına.

Hatıraları anarak yaşamın son satırına imkansızları yazıyorum,
Kalbimin derinliklerinde saklı kalan hayalleri arıyorum inadına.
Nasıl olsa içimdeki sesi anlayan biri çıkacak elbet karşıma,
Şimdi sensizliğin kalbimde açtığı sessizliği bozuyorum inadına..


2007 / Manisa
Birşairmungan