Bağırarak, güçlenir kimisi.
Kimisi yaptıklarını yok sayarak aklar kendini.
Gülüşüyle kandıranlar var, gözleriyle büyüleyenler de..
Öfkelenmeyi marifet sayanların yanında , Sabrı hazine gibi koruyanlar var.
Çok konuşanlar sıra vermezken başkalarına kendini anlatmaya,
Susanlar kıyamaz bazı şeyleri söylemeye.
Kimisi vazgeçişleri sıralarken yaşamına ,
İnatla umudun hamallığını yapar bazıları.
Yalanı kendine önlük yapanlar bilmezki, doğru söyleyenlerin beyazdır hep elbiseleri .
Çaresizliğe sövenler bilir ki, hep çare olanlar var yanlarında.
Biraz zorlukla etekleri tutuşurken kimisinin,
Kimisi başı dik acıya gülümser.
Tasasız uykuya dalanlar varken,
Hep yıldızlarla nöbet tutanlar var.
Aldıklarını unutanlar, bilir ki hesap yapmaz veren kişi.
Dağıttıkça hayatını bazıları , hep düzeni sağlar birileri.
Sevdikçe birileri bülbül gibi, Gül olur batırır dikenini kimisi.
Verecek cevabı olmayanlar şımarırken yüzsüzce , cevabı çok olan susar adabıyla.
Zin Viyan