Kayserinin dünki lambası

Sönük
Buz gibi
Titrek bir gece lambası
İki köpeğin yanımızdaki erkek ve kızı

Tıpkı
Tıpkıydı
bize özenmiş akıllısız sigarası
Çöpler karışmış Ay bu gece dumanlı

Üç yüz yıl uyuyanlara
Saat iki üç rakam gibi
Öylece sessiz bir gece lambasıydı
Konuştuğum elleri

Bir yeşil ışık var karşımıza oturan
Bir de karanlık bir yol var aşka uyutan

Kayseri’nin ışıkları
Sönük buz gibi
Titrek lambası

Elim cebimde gezdiğim titrek lambaymış beni dünyaya küstüren
Çocukluğummuş on beş yaşıma bağırıp küstüren

Güven giydirdiğim benliğim varmış
Dün ki boğazımda düğümlenen

Biz olan gecede
Ay a bakışım
Kayseri yi dün ki gördüğüm
Sessizlikti uykuya yakıştığım

Aşk yalan söylemez
Sevmez kırışmayı, kıvırmayı
Patlar bir yandan
Kaçırır ağzındaki onca pis insanı

Dün ki geceye sızan madde
penceresinden konuşmadı sevgiliye
Kafasındaki silahtı
Beni bitiren o sahne

İplerle çekmekmi hediyeyi ayakkabıya giydiren
Düşüncesine maceramı
Aklıma onu girdiren

O dolunay yok dünki gecede
Dizlerimdeki siyah gözler var yüreğimde
Isınamayan bir gece var bizi aşka saran
Dokunamayan bir beden var aklı nefsine karışan

Hiç bir yanlış yok ellerimde
Birsizlik var biz olan bu gecede

Kayseri nin dün ki kahrı
İnsanlığaydı aslında
Bizi dışladı...

Hıçkırık var geçmişimin
Islak malesefki gözlerimde
Onun gözleri var geçmiş denen şeyi yok eden
Dizlerimde

Dün ki gece
Yolsuz adamın penceresinde
Bir silah dayandı bize

Kuralsız çıktığım yanında
Sevmekmiydi ölüme götüren
Yeniden sevmekmiydi bu sabah
Yasalara aykırı
Işıklar boyunca ağlamak?