İÇ SES************Başaksı duygular el avuç(!) açtı ************Öldü yemişlerin has bahçeleri ************Cerenler avlandı leylekler kaçtı ************Sen(!) mi güldürecen cân serçeleri Ey kesesinde sekînet biriktiren cânân Rânâ bakışlarından süzülen manzûmeler aydınlatsa hülyâlarımızı Bir heyecân sarsa güneşi ve ayı Masal mağaralarında yaşasak çocuklar gibi Ara sıra yıldızları seyrederek Teleskop yapsak gözlerimizi Mutluluğu bulamadığımız dünyayı bir kenara bırakıp Keşfe çıksak yeni gezegenleri… Gerçi sormadan edemeyeceğim Bu iş için yeterli mi mâsumiyetimizin eni Daha demin ateşe kan bulaştıran bizdik Daha demin öldürdüklerimizi kaldırıma dizdik Sonra zafer nâraları attık perde perde İç sesimizi hiç dinlemedik Şimdi Herkesin adına utanıyorum kendimden Artık temizleyemiyorum kirlenen zehirleri Dalgın bir ölüm sesiyle mehtâba bırakıyorum ellerimi / zi ( Belki ) gece ümide taşır yüreğimi / zi Dursun Tiftik |
Kalemin susmasın
_______________________________Selamlar