Rüyalarımda tanıdım seni
Seni görmüştüm düşler aleminde
Bir defa değil binlerce kez Her seferin de aldırış etmemiştim Rüyaydı uyandığımda bitiyordu Derken günler bir birini kovaladı Bir aralar hiç rüyama girmedin İnanmıştım artık rüyalar aldatıcıdır diye Gezerken şehrin en kalabalık sokağında Bakmadan sağıma soluma Hata yağmurlu bir gündü Herkeste şemsiye benim ise Üzerimde kapşunlu montum Ellerim üşüyordu onlarda cebimde İlerliyordum hızlı adımlarla Daha fazla ıslanmamak adına Tam sokağın başına varmıştım Denk geldim çay ocağına Ağır ağır yudumluyordum Tavşan kanı çayımı İnce beli bardaksa tam avuçların içinde Tutmuştum sım sıkı Telefon çalı verdi birden Geç kalmıştım gideceğim yere Üşüyen ayaklarım ısınmıştı O çayın sıcaklığıyla Adımlarım biraz daha hızlıydı Tefonun saattine bakayım dedim Ellime cebime uzatım İşte tam o anda Kolum çarptı omuzuna Çantan düştü yere Öfkeli bakıyordun yüzüme Özrümü bile kabul etmiyordun Birden gördüğüm rüyalar aklıma geldi Ordan hatırlayı verdim seni Önce şoka girdim Bu nasıl olur diye Sonra toparladım kendimi Adını sana söyleyince Sen daha çok şaşırdın Oysa gerçek hayata ikimiz de Bir birimizi tanıyorduk Kesilmedi sorularının ardı arkası Benimse cevabım kısaydı Ben seni rüyalarda tanıdım dedim ya Artık sonrası reala dökülecek Bu tanışmanın adı ne olacak bilemem Onun adını da sen koy |
Çok iyi bir konu ve harika bir anlatım gönülden kutlarım...
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.