UZAK GÖNÜLLER
Kuyu dipsiz, ben ipsiz
Hayat haksız, ben sessiz Ne olacak böyle? Bilemiyorum... Kalp hasarlı, saran yok Ben yıkık, gören yok İçimde bir ses var Duyamıyorum... Kaşkollu sabahlar da yaklaşıyor Kahve soğumadan bitiyor hayaller Bazen çekip gidesim geliyor Bazen de oluruna bırakıyorum Pek oluru yok belki Ama duam belli, duyan belli Tarlalar hasat vermedi diye Yağmur hiç yağmaktan vazgeçer mi? Uzak mesafeler engel değil Uzak gönüllerdir asıl engeller Asıl onları aşmak lazım duvarları yıkıp Engelleri aşmak, dikenlerde koşmak... |