Bazı insanlar vardır günlük yaşantımızda
Kadrini kıymetini bilemeyiz bir türlü
Gelişleri bahardır, Eylül gibi giderler
Gözyaşlarını görüp, silemeyiz bir türlü

Kızıl kıyamet kopsa yer oynasa yerinden
Vazgeçemezler asla onlar sevdiklerinden
İncitmeden severler ta yürekten derinden
Onların dünyasında olamayız bir türlü

Bir gül’ü sevdilerse üstüne gül dermezler
Kapatılan kapıdan dönüp geri girmezler
Susunca tam susarlar, ser verir sır vermezler
Lal olurlar, tek cümle alamayız bir türlü

Şu bedava sevgiyi paylaşmayı becerip
Saygıyı başta tutsak, hürmete ödül verip
Bencillik belasını ayakaltına serip
Bir hayatı ikiye bölemeyiz bir türlü

Buluruz eksikliği, kalbimizi yoklarsak
Aşk acıya dönüşür kendimizden saklarsak
Bir çaba göstermeyip gelir diye beklersek
Ölsek de bir araya gelemeyiz bir türlü

Gayri, kırmak kar etmez, ok’u fırlatan yayı
Sigarayla içeriz, kahve yerine çayı
Kazan kepçe misali alt üst etsek dünyayı
Eşini benzerini bulamayız bir türlü

Hayatın tadı kaçar renkler döner sarıya
Ömür hepten kısalır, tam gün iner yarıya
Ruhtaki sıkıntıyı çıkartıp dışarıya
Ağzımın dolusu gülemeyiz bir türlü

Yastığa baş koyunca eksiktir bir yanımız
Garipçe bir sus çöker, ısınmaz yorganımız
Kirpik kirpiğe değmez acır durur canımız
Huzurlu uykulara dalamayız bir türlü

Duysak minarelerden okunan salaları
İçerimiz burkulur deşeriz anıları
Ölümü yakıştırıp el açıp duaları
Kabir namazımızı kılamayız bir türlü

Yanlış mı söyler Bilal karanlıkta kalmaz iz
Baktığını tam görür görmek isteyen bir göz
Ağlamayalım boşa maalesef böyleyiz biz
Karayı kendimize çalamayız bir türlü… Bilal KARAMAN