Aç Ellerini
Kapıya yaslanıp yollara yamaç
Koynuna koydun mu hiç ellerini Sevgiliyle gelen sıcağa muhtaç Dokundun mu yare aç ellerini Yürek mi yorulur gönül mü kurur Seven sevdiğiyle ayrı mı yürür Zincire bağlayıp kit’e mi vurur Gayiplerden gelen güç ellerini Ölümsüzce sevip sözler verdiğim Türlü çiçeklerden bulup derdiğim Saçlarına ilmek ilmek ördüğüm İncitip acıtmaz taç ellerini Saygıdır, güvendir sevginin dini Biri her ne ise aynıdır bini Sen sen ol da sakın bozma kalbini Üşütüp titretir suç ellerini Bilal-im ansızın nefesin durur Dağ taş dile gelir topraklar yürür Dua et rabbine kabul buyurur Yeter ki af dilen aç ellerini.... Bilâl Karaman (Bilâl -i) |