Ranzadan Mevziye...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Medresemin soğuğundan kara kış sarıkamışa ruhumla gittim. O soğuğu mevzide hissettim..Olduğu gibi yazdım!.Hiç oynamadım şiirimle...
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم Ranzası buz gibi, nezih medresemin... Duvarlarından damlar hikmeti nemin... Kağıt kalem dökülür zemine fikirlerin... Hastası oldum girizgahına mersiyenin... Mesheder, soğuk suyla çelik bedenin... Her damlası ab’ın buzdandır abdestin... Çiğdem çiçeği gibi döker, bedenin kirin... Zirvesinde soğuğun sandım, everestin... Yine damlıyor mu ne çatının akan suyu... Her damlasında beynime atmış bir pusu... Aktarıyor kurşunlar sanki parçalıyor rus’u... Cenk menk ne yazar, mevzide helbestim... Battaniyem ısıtmaz buzda kalan miğferi... Hissetmez oldum artık tırnaklar ile elleri... Dağda mevzi yaptık vermedi kimse deri... Çatışma yok ki , nerdeler ben derbestim…. Nidaların sesi çok mu derinden gelir ... Habercisi kısa zamanda ikaz mı verir... Dolandım kaskatı ses mevziden gelir... Şühedanın sesi bu! dokunmayın serbestim... Ruhlarına fatiha.. Derbest : tutsak Helbest: şiir |
gönderenler oldu ama aileleri pek inanmadı.bu zamanda kar mı olur diye.felaket soğuk oluyordu.
taburumuzun yolu birkaç ay kapanırdı.şehirle irtibatımız kesilirdi.ekmeği gram gram yerdik.
dedelerimizin şehit olduğu dağlarda yürüdük.kardan koğuşlar taburlar yaptık.mevziler kazdık.dağlarda aylarca yattık.
ellerinize sağlık..