kuru soğuk kasım.bazen kendinden düşüyor sol yanımdaki gözümün yaş damlacıkları durup dururken ağlıyor içim yağmurlara karışıyor ıslak yalnızlık yorgun düşler kaldırımlardan caddelere hüzün ekiyor kurumuş kasım yaprakları kuşlar suskun uçurtmalar tellerde kahverengi soğuk yüzüme vuruyor yıllar ise geçiyor unutuyorum kendimi başka zamanlarda arıyorum yıkıyorum köprüleri şehirleri gecede kalıyorum üşüyen ışıklarda geziyorum yollar boşluk gibi sabahı sığdıramıyorum ayaklarım acırken yeni güne uyanmak bayat geliyor penceremde azcık kar tanesi olsa diyorum berki gülebilirim siyah kedim ile yalnız yorgun zamanlarım da - |
Şair bir insan, böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
Şiir sevdik, şiir yazdık, şiir okuduk...
...................................... Saygı ve selamla..