KASIRGA RUHLU KADIN
Kömür karası dalgalı saçlar
Susuzluktan çatlamış dudaklar Derinliklere doğru bakan son bakışlar Beyaz düşmüş o incecik kalem kaşlar Nerede o dışına doğru esen hoyrat rüzgâr Nerede o is karası yürek yakan kızıl nar Söyle bana gökyüzünde parlayan Süreyya Sende mi utanırsın karanlığa ışık saçmaya Bakışların kalbimi deldi gecenin kadını Nedir bundaki sır sabahın nurlu yıldızı Bana mı isyanın söyle bana mı nazın Yoksa karanlıkta görünmez mi senin adın Kasırga ruhlu her tarafı yutan latif kadın Hissediyorum bana gayet yakındasın Sadece bana mıdır bu acımasız hırsın Ebediyen yanan ateş ikimizi de yaksın |