Kebir
Gulamin
gülüm Ez wek bruskek lı serte fırtınayım üstünde Tu wek xarén zaruka çocukluk misketleri gibi Wextan nawénte dıbisim ismini duyunca Lı ser xwe wek çiyakida dıxelim dağın üstünde eriyorum Wek sterkek dıbarım lı rıyé erdé yağmur gibi yeryüzüne iniyorum Ez u tu Wek gulén dı çemada Bé deng Bé av mayi Bé eşqe Bé bawé Bé dengé Bé diné Lı ser seré te Wek teyroké Dıcemidim üşüyorum U berfe hıldıgre min Dırevim Dırevinim kaçırıyorum Suwarım üstündeyim Dı bın mezelda duwarım bir mezarlıkta duvarım Deng nay min sez gelmez bana Bı péçari acımasız Dızurım haykırarak Dırexlim kendimi eriterek Roj bı roj dıtemérim neynokén xwe gün be gün söndürüyorun tırnaklarımı Dıxwem yiyiyorum Vedixwem içiyorum Bı blundayayiki üstün bir ruhta Du derdixim dunan çıkarıyorum Bı péxaziki çıplak ayakla Ru dıdim yüz veriyorum Bı runé xwe yağlarımla Bé serim başsız Pé pişarım güleç Dı hılgılkida titreyerek Saz dıkim onarıyorum Dılén xwe kalbimi Bé avim susuz Bé warim y ersiz Ré dıgrim bı belgirkida yol alıyorum at la Dışxwelim çalışıyorum6 Bı tarumarki tarumarca Bı dılé bârki paçdıkım öpüyorum gönlü ağırı Bı zaruktiya eşqé serfinazdıbım gönlü açık aşkı çocukta Dıçem tém gidip geliyorun Bı dılén behrani kuyu gibi gönülde... |