Cocukluğumun son gözyaşı
80 li yılların soğuydu
İlk kayıp diz çöktürmüştü Yalın ayak koşuyordum ardında İlk gözyaşımdı ölümün ardında İlk ve son bakıştı ardında Sorsanız 3 yaşında ne bilir diye Onca kalabalığın sebebi O soguk sabahın seherınde Yakılan ateşin suyu ısıtmasında saklıydı Yakılan ağıtlar dumanı tütütmez artık Ölçülen arşınlanan beyaz kefen Sarıp sarmalanmayı bekler Yatagındaki koca çınarı Buz kesmişti elimi yüzüne değdirdiğimde Gözleri kapalıydı duymazdı zaten sesleri Dayanamadım elimi uzattıgımda Ufalan ellerım ın arasında yüzünde gezen ellerim Sonrasında ince bir ses sonkez öp dediklerinde Giden asıl bizdik onca kalabalık arasında Cocuklugun anlamsız ılk gözyasıydı ardında Banane diyip kal diye baasucunda aglayan gözler Ben uyandıracam banane dıye iç cekişlerim Ölümü kabullenmeyen ben uyudugunu düşünen yine ben Son öpüşümdü sonra benbeyaz bir örtü serildi üzerine O odada o yatakta hıc kalkamazdı ama az dizlerinde oturmadım Hele o kucagonda uyuyakalmak Kim oksar saclarımı kim tarar saclarımı O küçük kız çocugu kücük elleriyle Kime su taşır ilk yudumu bana kim verir Ondan kalan onca hatıranın kacını tutar benlıgım Bu acı şimdi nasıl diner cocuk bedenimde Karakaslı karagözlü evimizin çınarı Ardından 3 gun boyunca aglamaktan Yemek yemeyen ınat edıp bende gidecem dıyen ben Kapı eşine takılıp balkonlardan düşüp Kafa göz kıran o küçük cocuk artık aglamıyordu Uzun zaman sonrasında o kalabalık yıne bızdeydı Aynı yuzler ama sen yoktun o odada o yatakta Ve o kalabalıktan aynı sesle seslenen kişi Elimden tutup bak artık deden burda burya gelcen dedı Etrafa bakıyodum aglayarak sonra yeri gösterdı Eselenen toprak basında cakılı tahta ve usuten o soguk havaya ınat Deden öldü kuzum dediler artık burda yatacak dediler aglamaklı Cocuklugumun gözyaşını orda bıraktım baş ucunda İlk gözagrım koca cınarım ne cok ellerımle topragı kazmıstım Oysaki kara toprak gideni bagrına basıyor gerı verırmıydı Yıllarca her bayram oncesı ilk zıyaret sanaydı Gecen yıllar dahada özlemini hissettirdi Senli özlemler cocuklugumun ilk acısı Keşkelerin ilk sebebi Sen olsaydın böylemi olurduk diyişleri mezar tasında ilk adını okudugum Okulda ilk fatıha suresini öğrenip İlk senin için okuduğum koca cınarım Her helva piştiğinde ilk adını dile gelir Yokluğun bir sonbahar ın soğuklugundakı ayaz gibi içimde Kırılan elma dalını ardın sıra bıze bıraktıklarında saklı Ondandır senden sonra her gıdene gözyası döksemde Cocuklugumun matemı üzerimde kalakaldı dedem Artık korkmuyorum ölümden Gidenin ardında bedenler soğuk yürekler cehennem ateşi Nefessiz hayat soluksuz sol yanımız İşitmeyiz gidenin acısını kendimizden ötürü Toprak cagırsada hazırlamayız kendımızı Bitip giden zamanda gönül eyleriz yok yere Eskilerin ölümleri hep temizdi Gidenler bilirdi öleceği zamanı Sebepler belliydi az cok Şimdilerde matemler tutulmaz Gözyasları degmez yuzumuze Gidenler sorgusuz sualsız mermerlerle kaplanır Bir lokmayı cok görürüz bir dua da eşlik edilmeyiz Beyaz kefen için kara toprak için İki metrelik yer için bile karsılk bekleriz Cocuk kalabilseydik keşke Keşke o yıllarda ölebilseydik Şimdi insanlık ucuz ölüm pahali Kaybolan yıllarım da en cok da seni özlerim Ağırdı yaşamak belki sen için Çaresizce beklerdin ağır yatağında Sabrın duyamasanda susturmadıgın umudunda Bizlere önderlik eden koca çınar Hatıralarımın ılk acıyan yarası Yaşama çalıştırdıgın bu bedeni Hergecen gun yoklugunda eksikliğini hissedecegım Dualarım senle bu dünyada yüzün gülmedi İnşallah yattiğın yer de rahat uyursun Keşke ahh keşke dediğim ve sustugum tek varlık |
Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz...
..................................... Saygı ve selamlar..