SANA BENİM DİYEMEDİM
Kara bahtlım gönül tahtım
Dert otağım, alın yazım. Tak ipini, salla beni. Dar ağacı benim hakkım… Ben suçluyum, sen hakim ol. Ver cezamı, sen sakin ol. Ben hazırım, sen çabuk ol. Kır kalemi, yoktur affım… Seni bir gün, güldürmedim. Hayatını, zehir ettim. Çile verdim, cefa verdim. Değerini, bilemedim… Sana karşı, hiç yüzüm yok. Günahkarım, günahım çok. Bir zalime, bu ceza hak. Seni bir gün, anlamadım… Ağlayarak, bakma bana. Olamadım, layık sana. Bir eşeklik, ettim ama. Tövbe ettim, tutamadım... Suçum büyük, affım yoktur. Vefasızlık, bende çoktur. Bence ölüm, bana haktır. Sözümde hiç, duramadım… Yaktım yıktım, incinmedin. Bir kötü söz, söylemedin. Bir gün beni, hor görmedin. Sana sadık, kalamadım… Af dilersem, bağışlama. Öldür beni, hiç acıma. Bu zalimi, gel yaşatma. Çünkü adam, olamadım... Ben olsaydım, yapamazdım. Seni o gün, tanımazdım. Taşa tutar, kovalardım. Hayvan ruhlu, bir insandım… Yılmaz derki, biçareyim. Aklı yitik, bir haldeyim. Kaba saba, divaneyim. Sana benim, diyemedim… Sana benim, diyemedim… 03.06.2008 YILMAZ NAZLI |
Ver cezamı, sen sakin ol.
Ben hazırım, sen çabuk ol.
Kır kalemi, yoktur affım…
Değerli üstadım,o kadar anlamlı ve ibret verici,düşündürücü bir duygu seli.Sizi yürekten kutluyor,en asilinden saygılarımı sunuyorum.