Hakkım yok...
Hakkım yok bir kapı ardına çıkmaya
Karanlıktır diye korkuyorum ... Kuru bir toz girdabına savrulursam ya İşte yine korkuyorum ... Eskiden pencere , kapı ardında mevsimler görünüyordu Umutlar sıralanır, düşler kuruluyordu Keskinlik sadece gül dikeni acısındaydı Bıçak sözler kelâmdan sayılmıyordu ... Eskiden sözler balla kesilirdi Sözün hakkı Ağzının bal tadı bitmeden yerini buluyordu ... Şimdi sadece susuyorum Korkuyorum kapının ardı mevsimsiz karanlıklardan ... Çünkü Kırıldım Lime küçüklüğünde parçalara... Anlatmanın, anlaşılmaya yetmeyeceğini anladım Sözcüklerimle yoruldum ... Gülümsemesin güneş Ay, zifiri olmuş geceye yakışmasın Zira Umudun selamından korkuyorum ... Aybüke |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar