Ben kim sana şiir yazmak kim
Kırk beş yıl geçti de aradan
Okuyup bitiremedik şiirlerini
Öğrenemedik nitekim.

İsmini söyleyemiyor dilim
Seni andıkça
Yüreğimde bir hasretlik
Bir sıkıntı çöküyor usta.

Sen ki hasretliği
Kimsenin yaşamadığı kadar yaşamışsın
Sen ki bir koca çınar
Dar gelmiş memleketin
Dünyaya dal kol atmışsın

Senle tanımışız memleket sevmeyi
Senle dolaşmışız Varna’da
Piraye ile birlikte hatta
Hani hapisteyken
üç metre kadar ince ipekli dokuduğun

Yüreğimizi yakan
Üç haziran ayrılığı
Yüreklerimiz de kalansa
Sen ve çağlayan dizelerinin varlığı

Senin hasretinle
Hala işçiler ağlamaklı
Hala ormanlar kardeşliğe susamış
Hala ağaçlar da hürriyet türküsü
Ve hala motorları maviliklere sürememiş çocuklar

Güneşse
Zaptedileceğini anlamış
Bulutların arkasına saklanmış

Ama mutlaka
Ne kadar yasaklanmış kitaplar varsa
Bir bir ortaya çıkacak
Ve çıktıkça
Kara bulutlar da yok olacak
Dayanamayacaklar senin deli rüzgarına

Gözün arkada kalmasın usta
Belki yüz binimiz bir sen olmasa da
Milyonlarca oluruz
Seni okudukça

Ve sakın utanma bir daha
“Toroslardan bir kerre olsun geçemedim diye”

Artık,
Hep türkülerin söylenir oldu
Bütün denizler gibi
Akdenizde de

Hatta
Yarım kiloluğunu sevdiğin alabalık bile
Bolu’nun Abant gölünde yüzerken
Hala seni özlemekte.

Hey gidi, soğuk yaylalarına susadığım koca memleket
O kadar işe yaramadıklara kucak açmıştın da
Bir yürekli şair
Kos koca bir ustayı mı basamadın bağrına
Oysa ne kadar da sevdası vardı tükenmeyen
Sana dair.

Ancak bizde de hala senin gayretin usta
Ama olsun
Milyonda birin kadar olsak ta

Bizden sen istemiştin
Şöyle demiştin
“düşmana inat
bir gün fazla yaşamak”

Biz de bunu yapıyoruz ve de
Seni yaşatmak için yüreklerde
Bahtiyarca yaşamak istiyoruz
Kırlarında çiçek açmış memleketimizde

Tüm karalamalarımız,
Yani şiir sandıklarımız
Sana hasrettendir bilesin

Sen ki öleceğini sanıp
Avludaşlarıyla tek tek vedalaşan
Koca bir sevda seli, yurtseversin

Biz seni hiç bırakır mıyız
Yaşatmaz mıyız sonsuz mavilikler de


Toprak ve Barış’ tan C.EROĞLU