BENDEKİ BEN
Yakaladım bana ait bebek kokumun koynuna saklı
Mütevazı sesini… Araladım içimdeki benin kendine ait Hayatının kapısını… Dikizledim utancımın arına sığınarak… Dikildim karşısına abla samimiyetini arkama saklayarak Hesap sorarcasına saldım üzerine yaralayan bakışlarımı Sabırsızlandım… Heyecanlandım… Aklımda soracaklarım vardı… Tükettim soruları benliğimde Haberim olmadı… Çözüldü dizlerimin bağı, dolandım bir ucumdan diğerine… Nerden bilirdim kendimle yüzleşmenin bu kadar zor olacağını Ve sarmal hayat sevdalarının içimdeki beni bu kadar zora sokacağını… Dolambaçsız dönüşler için çabaladı dilim… Ne diyecekti gerçeklerin silueti imajını çizerek aklında Ve bölecekti ömrü dilim dilim… Diyecekti, yürek evet derken niye dil hep ısrar etti Hayırlar için… Yürek manzara manzara izlerken yari Neden gözler mil çekti, için için Kemiren küçücük kurt bile tökezledi… İki kumruydu ben ile ben… Dudak dudağa halbuki… Ya da ben öyle sanmışım mı demeli… Bir ben keşkelere gebe Diğeri mi O da övünür kendiyle göğsünü gere gere... Ben mi? Ben de bendeki "ben"lerle sorgudayım... Doğru cevapları bulana kadar... |