Bir zamanlar
Bahçemizde yedi veren güller vardı
Penceremizi kaplayan hanımeli Papatyalar kocaman iri iri beyaz Karanfiller vardı rengarenk Pembesi moru kırmızısı Güzeller güzeli bir yer Huzurun tamda ortası Kasımda açardı kasımpatı Her biri bir renk Düşünüyorumda şimdi Ne güzelmiş Çocukluğumun geçtiği bahçemiz Havamız Toprağımız Durup oturup oynadığımız Tertemizmiş suyumuz Şimdi betonlaşmış her yer Saksıda bile büyümüyor fesleğen Ne bir ağaç, ne bir bahçe Göz alabildiğince her yer bina ve beton Taş duvarlar arasında sıkışmış hayatımız Özden uzak yaşantımız Elde kalan anılarımız |