GÖNÜLLER HEP DOST ARARHer dostum diyende bir samimiyet arama! Çoğu menfaat için, dininden bile döner… Bunların arasından, çekip gitmek var ama Bir tüter ocağım var, o da benimle söner… Ne çiçekler açardı, şu gönüllerde renk, renk… Ruha keder vermezdi, gülistanda ki ahenk! Ağlaşırdı bülbüller, vakit ağarana dek; Şimdi aranıyoruz, ellerimizde fener… Ne güllerde renk kaldı, ne bülbülün şevki var! Ne hayatın bir tadı, ne günlerin zevki var… Ufka dönüp bir bakın, çekilenin fevki var; Kurur övündüğümüz, asırlık ulu çınar… Senin derdin dert mi ki, benim derdime bir bak! Sen uçarsın, patlar hep, benim başımda kabak! Anlatmakla dert bitmez, bir saysam öbek, öbek; Gülleri koparırlar, bülbüller taşa konar… Döküldükçe yaşlanan, yapraklar dallarından; Herkes anlamaz öyle, onların dillerinden… Ne geçer kimse bilmez, yanık gönüllerinden; Zaman geçip giderken, gönüller hep dost arar… Antalya-2018/10 Halil Şakir Taşçıoğlu |
Herkes anlamaz öyle, onların dillerinden…
Ne geçer kimse bilmez, yanık gönüllerinden;
Zaman geçip giderken, gönüller hep dost arar…kalemine sağlık hocam harika bir şiirdi kutluyorum..