Umut renkleri...
Yürüdüm
Koşar adım değil... Durdum Son noktada değil... Yoruldum Tükenecek kadar değil... Ağladım Sel sular kadar değil... Güçsüz kaldım Meltem esintisinde düşecek kadar değil... Süsledim yorgun dalları Umut renkleri ile bezedim Türkülere asılı bıraktım Hoyrat şarkılarda ezdirmedim... Kendim kaldım Sesimi dahi duymadım Bir bendim kendi yoldaşım Çığ damlası sessizliğinde ağladım... Kimse sevmez sonbahar rengi dertleri Kimse sevmez üşüten kış hüzünlerini Kimse bilmez sendeki sensizliği Kahve gözlerine sakla sade kederleri ... Şimdi hala yürüyorum Istediği gibi herkesin Gördüğünüz kadar ki benim Sabahları duyulur çiğ damlası sesim Umut renkleri dalları yine süsledim... Aybüke |
akıcı,etkileyici ve içli bir şiirdi.
kutlarım.