Şimdi düşüncelerimi mağlup kılıyorum.
İklimlerin seyrinde bir seyisin
Gem vurduğu düşlere takıldım, sevgili.
Mert bir edanın hacminde
Büyüdüğüm kadar küçük kalmayı
Becerdiğim tarhındayım engebelerin.
Kölesi olduğum neyse
Emrindeyim hidayetin.

Bir mağdur düşü kundakladım
Oysaki bendim
Afallayan haznesi yorgun kelamda
Sırları olmayan bir fani kadar
Munis belki miskin bir edimle
Kovalayan safsataları
Merkezinde elemin
Hala sevgiyi ve umudu eksik etmeyen.

Hangi tende saklı yürek?
Hangi yürekte mağdur bir yüklem
Öznesi kayıp sevinçlere engel?
Zanları da uyuttum gecenin koynunda
Geceyi sehven yenik bildim
Mahmuzladığım yılların uğruna.
Boynum nasıl ki kıldan ince
Hakkın nezdinde…

Ben beyitlerden de kısayım
Aslında bir beneğim
Ölü serçenin kanadında
Kanayan bir surede takılı aklım
Allah diye diye
Yaşamayı şair edindiğim
Bazen gizemin tetiğinde elleri
Nasıl ki bilinmezin bile esefle
Yüklendiği hasrete
Olsa da engeli
Saygıda kusur etmeyen
Sevgimle
Dolandığım izafi iplerin.

Tekerinde ömrün:
Hâşâ!
Ne rahmetin uzağındayım
Ne yalanları nefer bilen
Düzeneğe tabiyim.
Şimdimi yükledim umudun takasında
Neyi versem de
Huzuru yâd etsem yeniden…

Aşkın ilahi dokunuşu
Sevdanın bilumum ekseni
Öncemde yoktu madem tek sitemim
Sonramla kabul göreyim
İndinde gölgelerin
Ak yüreğimle
İçime doluşan masumiyetin.

Tebaası yüreğin ne çok hülya
Tema’sı ömrün
Makbere yakın bir düzlem
Aslında ömrü harcadığım
Dirhem dirhem
Elbet varacağım gönlün kıblesine
Elbet solacağım ben de bir gül nezdinde
Gülebilmekle ağlamak arasında
Zikzaklar çizip
Sanmadıklarımı sandığıma tıktığım
O rutubetli heceleri teğet geçtiğim
Mutlak bir galibiyet benimki
Sefasını sürdüğüm hüzne de minnettar.

Islığında hâkimiyetinin aşkın ve selamın;
Bir rahlede serili ölü umutlarım:
Nedamet yüklü çekincelerinde ufkun
Aryalar sağdıcım:
Hamdım madem
İlk evresinde ömrün
Kozamda piştim sakilce, kendimce.

Muradımı uyuttuğum kuytularda unutulmuşluğum:
Zaman dardı madem
Dar acılı şiirler yazanlara özendim:
Genişti yüreğim
En geniş açıları sunduğum
Makberin iz düşümüydü
Yaftalandığım kadar hezimetin vuku bulduğu
Tentesinde düşlerin
Islık çalan üç beş görgüsüz kuş:
Bilip de içten içe
Vuruşlarını sonlandırmayan
Ne çok isyan ne çok hadise.

Katmerli yalanlar büyüttü evren
Sadece göğün bir katresiydi
İçimdeki diri özlem:
Bir nüans gayrı ihtiyari
Selamladığım o yaşlı ve ölü adam.
Göğün kudreti!
Münafık bir gölgede
Peyda olan sayısız serzeniş
Ermediği aklımın bunca sitayiş:
Ne için, demeden
Kabul görmeye sehven
Dilemekle dillendirdiğim
Safsata umutlarım.
Kaynakçası ne idi de,
Neyle iştigaldim bunca sene
Ve kim için yüklenmiştim?

Karalar basan al yazmasında
Aşkın
Gördüğüm değil miydi
Bir suretine kavuştuğum inancın?
Soyuttu madem her izlek
Ben miydim sesi neşeli,
Elleri titrek tek fani?
Üstelik acınası değil
Bilakis şerh düşmüş günü ve ümidi
Beynamaz şahitlerden alıp da
Ağzımın payını.

Devindiğim güzergâhta
Kelaynak kuşlarına özendiğim kadar
Sıfatların dilinde hep kayıp öznesi
Kayıp yüreklerin
İstilasında
Kaknem gölgelerin suruna ektiğim
Ölüm benzeri özlemlerim…
Sevip de
Mazur gördüğüm değil
Nankör bir edayla
Yüksündükleri hep mi elemden yana,
Gördüğüm kâbusların
Bilfiil çatısında
Şiiri gözlerimle sulandırdığım:
Acıya doymayan varlıkların
Zalim darbelerine
Kanat açtığım semanın
Beni çağırdığı her gece
Gel dercesine
Ufkun hizasında
Buluştuğum bilinmezliğin doğası.