GÜNEŞİ BEKLEMEK
Neler düştü gözlerimden bir bilseniz
Mutluluğun rengi mi desem Akıp giden gözyaşlarımla Yoksa yüreğime tutunamayan Hayallerim mi. Ve ne acılar kondu Oturup göz bebeklerime Davetsiz bir misafir gibi. Neler geçti ömrümden,neler neler Aldıklarıyla gidip,bıraktıklarıyle kalanlar Yaşadıkça örselediler çoğalttılar,can kırıklarımı yüreğimde Büyürken içimde ukdelerim birer birer. Ne çok mutluluk düştü kalbimden bir bilseniz İnandığım sevgiler mi desem Yoksa,can çekişmeleri mi duygularımın Yaşarken aldanışlarımı. Ama benim hep yarınlarım vardı gecemin arkasında Bilinmeyen zaman olsa da göremediğim Olsun. Bir nefesin var ya bende Birde,umutlarıma sarılıp güneşi bekleyişim... Gülseren MORKAN |
"Güneşi beklemeli" insan...
En zifiri karanlık, sabaha en yakın zamandır çünkü...
Ne güzeldi serbest...
Tebrikler Gülseren Hanım.