Gözümdeki yağmalar sonsuz gidişten değil;
Elimin üşümesi, yürekten, kıştan değil;
Çıldırıp, delirmemek inan ki işten değil;
Tırmanırken yüreğim hayat denen yokuşu;
Can verir nefesimde bir garip çalıkuşu…

Hani ben aklı evvel hani ben aklı yarım;
Hani ben herkeslerin bilmediği diyarım;
Gündüzler paramparça, geceler tarumarım;
Yarama tuz bastılar, artık derman istemem;
Hükmüm çoktan verilmiş boşa ferman istemem…

Hiç kimseden fayda yok baş yastığa düşünce;
Seni senden almaz mı beş parasız düşünce;
Hayaller gözlerime peşpeşe üşüşünce;
Ne teselli kar eyler ne de geçer sözleri;
Astı mı gülmez artık kör kaderin yüzleri…

Hani seni bir zaman saran kollar nerede;
Hani mesut olduğun kayıp yıllar nerede;
Nerede lan üç vakti gören fallar nerede;
Diz çöksende gözyaşın bırak içine aksın;
Yakacaksa bu özlem beni keyfince yaksın…

Hiç dur durak bilmeden vurdular gündüz-gece;
Gönlümde tükenmedi hasret denen işkence;
Ya bu nasıl tebessüm ya bu nasıl gül bahçe;
Toz pembe hayallerin, gülüşünden bıkmışım;
Sorma kendi kendimi, yine kendim yakmışım…

Uzatmaya gerek yok olmayınca, olmuyor;
Çileden bıktım deme, dolmayınca, dolmuyor
Senden giden senindir bunu kimse bilmiyor;
Aç dertalan şişesi, sokulsun dudağına;
Sonrasında sığınsın gözyaşın, yanağına…

Ali ALTINLI – 16.10.2018
Saat: 00:55