Uzak Olan Yakınlar
Yakın görünen her şey bana uzak yazılmış
Uzanır dokunamam tutuşur elim yanar Önüm tuzakla dolu ,bin bir kuyu kazılmış Kolum havada kalır, hep boşlukları sarar Sığ suyu derya sanıp bir türlü dalamadım Ömrüm boşuna geçti bir yoldaş bulamadım Uzanıp da dalından goncayı alamadım Diken batar elime, korkarım yine kanar Geçen acı yılları ucuca ekliyorum Bir gün gelecek diye özlemle bekliyorum Bitmeyen umudumu İçimde saklıyorum Gözlerim ufuklarda dilim hep seni anar Hep özlemini çektim, bırakma beni darda Bilirim geleceksin, belki bir sonbaharda Kara kış ortasında, ya da boranda karda İşte o gün mutlaka bu sonsuz acı diner İbrahim Taşdemir |
biz okuyucusuna sundugun için
saygılar yoluyorum