GEÇİŞLİ ŞİİRbir uzak düşe yelken açmakmış umut kendini birşey sanmanın kıyısına kurulurken bütün şehirler acı bir yol kıvrımıymış kimi dalgın bakışlarda yorulan azat bir rüzgarın tenhalığında boğucu gökyüzünü işgal eder bulutlar taş bir anıttır artık dün dokunsan dağılacaklar sevgilim buradan itibaren hüzünden çevireceğim şiiri umutsuz değilim hâlâ otuz yedi derecelik bir bahar dolaşıyor kanımda Karaca’m bu mavi bir çocuk defne yapraklarının arasından bakar akdenize gelir gider ve kafa tutar güneşe dayayıp sırtını toroslara aşk ki yağmurla büyüyen tek ateştir 13 ekim 18 ali rıfat arku istanbul |
Saygılar...
E F T E L Y A...
(Akdeniz'i cebinde taşıyan kız...)