Însanı kamil’in bahçedir hali
Sözü gül’dür,açar iri kırmızı...
Papiyonu ile yaka mendili
Kodomanın itibarı kırmızı

Mahsur görmüyorsa teşbih hatayı
Ufukta vermeli güneşe payı
Ayyaşın şarabı imamın çayı
Kuşların yediğì darı kırmızı

Mermerin damarı volkanın özü
Îblisin kulağı ifritin gözü
Maytabın dumanı nargile közü
Alemcinin som efkarı kırmızı

Aşufte tırnağı badigard kası
Eriğin olmuşu elmanın hası
Tandırın güveci ayranın tası
Çömlekcinin kil çamırı kırmızı

Mayısta doyulmaz dağ havasına
Çık da seyran eyle düz ovasına
Döner gelincikler kan deryasına
Bizim köyün ilk baharı kırmızı

Kendini aleve verdi doluca
Bayrağa bezenip çıktı en uca
Trabzon sporda biraz koyuca
Cimbomun renkleri sarı kırmızı

Çizgi çizmiş geçilemez rengini
Kimisine sınır koymuş bendini
Kimi yerde gizlemiştir kendini
Kesince karpuzu narı kırmızı

Zümrüt çeşmelerde baldan şırayı
Vitiray revaklı yakut sarayı
Rüya aleminde gezdim orayı
Atım kuvars idi doru kırmızı

Eteğin pilesi,küpenin kaşı
On parmakta on yüzüğün on taşı
Domur domur teri,gözünde yaşı
Romanların yoğu varı kırmızı

Nenemin kadife bezi fistanı
Dedemin cevizden devrek bastonu
Garip gurebanın tumanı donu
Yaygı kilim öte beri kırmızı

Buhurmeryem devri,menevşe çağı
Salın yüreğimin biberi yağı
Eşarbı lacivert, simli kazağı
Yarı gül kurusu yarı kırmızı

Ve eşref agâh’ım göz nurum çocuk
Ruhumu ısıtan al yüzlü gocuk
Îki de gülüm var iki tomurcuk
Bir kızım eflatun biri kırmızı

Emin çlkli