KÜF KOKUSU, ÇOCUKLUĞUM
Usulca duvarları seyre daldım
Sesi gıcırtılıydı eski kapının Yerlerin küf kokan tahtalarına dokundu ayaklarım Fikrimde döndü durdu dünya çarkım... Hangi duvarın dördüncü köşesinde az oturmuştum Hangisinde sokağın karanlığını unutmuştum Hangisinin loş belirsizliğinde gözlerimi ovuşturmuştum Kaçıncı kez hangisinde korkarak uyanmıştım... Sabahları duyuyorum uzun zamandan sonra Şimdi mevsim de döndü son/bahara ... Duyuyorum işte orda! Bir çiğ damlası sesini Patileriyle oynayan sokak kedisini Yabancıyım artık eski kapımızın koluna Kıymıkları batıyor çıplak ayaklarıma Özletmiyor sanki küflü kokusunda Kendini çoktan alıştırmış önceki vedaya... Gelirsem Ya da geldim Bazen çok ihtiyacım oluyor çocukluğuma Anahtarı bırakır mısın paspasın altına... Aybüke |
Güzel bir şiir okudum ve taktirlerimle kutluyorum…
Şiir güzellikler sunar…
............................................ Saygı ve selamlar..