KOCATEPEDEN GEÇERKEN
İzmir’e giderken,
Arabamız Afyon yakınlarında mola verdi,
Bir rüzgar esti Kocatepe den,
Serin serin.

Yoksa bize,
Sarışın mavi gözlü adamdan
Bir haber mi getirdin?

Hey Kocatepe!
Hatırla,
Bir yağız at, kişnemişti!
Güneş titrer mi hiç?
Güneşi bile titretmişti.
Yıldız yıldız bakarken gözleri,
Yer sallandı birden, o sesle,
“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz, ileri”

Trabzon da bir ana,
Nasırlı ellerini göğe doğru uzatarak,
Dua ediyordu.

Antep de bir Yörük dede,
Düşmana,
Dişlerini gıcırdatıyordu.

Ulus meydanında,
Sekiz köşe şapkalı bir köylü,
Cebinden tabakasını çıkardı.
Cıgarasını sardı.
Bacak bacak üstüne attı.
Bıyıklarını burdu:
-“Delikanlı kahvem şekerli olsun” Dedi.
Çakmağını çaktı,
Sigaranın dumanı bile bir başka tütüyordu!

Türk’ü güneşle arkadaş yapan,
Ata’mızı bize bahşeden,
Yüceler yücesi Tanrıya hamd olsun.
Uğruna canımız feda olsun.
Bu duyguyu burada,
Kocatepe de bana yaşatan,
Şu esen rüzgar var olsun.